Opis 25-03-2012, Belęcin.

4344 wyświetleń

Pomysł czasówki wykrystalizował się zeszłej zimy, praktycznie z dnia na dzień. Odbywały się wtedy gorące dyskusje na temat sposobu rozgrywania różnych maratonów szosowych, regulaminów i zasad przeprowadzania tych maratonów. Niektórzy organizatorzy są zdolni wymyślić dziwne przepisy i, mimo protestów uczestników, trzymają się sztywno swoich rozwiązań. Brałem udział w czynnej krytyce niektórych dziwactw, które, przy minimalnej chęci organizatorów, można by rozwiązać. Osoby broniące tych pomysłów odpowiadały dość dziecinnie - zorganizuj sam imprezę i wtedy krytykuj. Podczas jednego z zimowych treningów stwierdziłem, czemu nie? Nie musi to być nie wiadomo jaka impreza, z elektronicznym pomiarem czasu, personifikowanymi medalami i innymi fajerwerkami, ot, zwykła koleżeńska czasówka. W pospiechu napisałem prostą stronkę internetową, rozreklamowałem się na lokalnych portalach rowerowych i zacząłem układać poszczególne klocki całej układanki. Pierwsze, o czym się przekonałem, to fakt, że wprawdzie kluby kolarskie działają prężnie w naszym regionie, ale pomóc przy organizacji czasówki nie promującej konkretnego klubu, nie chce nikt. Drugą nauczką był fakt, że niektóre osoby są niezadowolone, obojętnie, co zrobisz. Niektórym nie pasuje nawet to, że czasówka jest organizowana, wieczni malkontenci. Oczywiście organizacja nie była jedynie zmaganiem się z przeciwnościami, podczas przygotowań otrzymałem wiele ciepłych słów zachęty. Moim celem było pokazanie, że bycie organizatorem nie oznacza stroszenia piór, nieomylności i odporności na wszelkie sugestie. Pierwsza edycja czasówki wystartowała 19 marca 2011 roku ze Święciechowy, wtedy jeszcze bez patrona. Udział wzięło 10 osób. Niestety nie można powiedzieć, by organizacja stała na wysokim poziomie. Impreza była organizowana na szybko, uczestników było bardzo mało, fundusze na imprezę niewielkie, niestety nie pokryły wszystkich wydatków. Niemniej zebrałem sporo doświadczenia, które zaprocentowało. Na przełomie 2011 i 2012 roku ponownie postawiłem stronę internetową, już na własnym serwerze, ulepszoną o nowe funkcje. Ponownie zacząłem prosić o pomoc przy różnych problemach w organizacji. Tym razem pomoc, wprawdzie nie bezpośrednią, ale otrzymałem. Radek z Gostynia zaprojektował wzór certyfikatu ukończenia, Maciej z Nowego Tomyśla zaoferował mi napisanie dla mnie profesjonalnej strony WWW. Na początku lutego zacząłem załatwiać sprawy związane z organizacją czasówki, pierwsze osoby zaczęły się zapisywać... Zainteresowanie czasówką przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Do początku marca było zapisanych już ponad 30 osób. Wkrótce zmuszony byłem ograniczyć liczbę startujących do 50. Bałem się, że nie zdążę wszystkich wypuścić na trasę, a pierwsi już będą finiszować. Ostatecznie w rajdzie wystartowało 50 osób. Najszybciej malowniczą i pagórkowatą trasę pokonał Filip Naskręt z Widziszewa (30 minut i 12 sekund), natomiast najwytrwalszy był Robert Schabel z Leszna (54 minuty 37 sekund). Najstarszy uczestnik miał 66 lat, natomiast najmłodszy 18. Najwięcej zawodników przyjechało z Leszna, ale byli też startujący z Murowanej Gośliny czy z Bielawy. Pogoda dopisała, nie było zimno, a w godzinę po starcie wyszło słońce, prawdziwa wiosenna pogoda. Niestety nie wszystkim udało się dojechać do mety bez awarii. Jeden z kolarzy był zmuszony przerwać rywalizację. Ponadto kilku osobom spadł łańcuch lub mieli inne, mniej poważne awarie. Najliczniej reprezentowany był Gostyński Klub Rowerowy, który również obstawił jedno z newralgicznych skrzyżowań na trasie rajdu. Natomiast najsilniejszą ekipę stanowili kolarze klubu TGV, który oficjalnie został rozwiązany, nieoficjalnie natomiast jego członkowie jeżdżą dalej w strojach klubowych. Pozostali zawodnicy to w większości amatorzy niezrzeszeni w klubach, co jednak nie przeszkodziło im w uzyskaniu bardzo dobrych wyników. Czy czasówka była udana? Moim zdaniem tak, wszystkie założenia zostały zrealizowane. Czy była udana dla uczestników? Najpewniejszych informacji mogą udzielić oni sami. Marcin Antonik.